Timeless Film Festival Warsaw – to już jutro!

Już jutro rozpoczyna się pierwsza edycja Timeless Film Festival Warsaw! Z wielką przyjemnością po raz kolejny zapowiadamy warszawski festiwal klasyki filmowej, którego jesteśmy partnerem medialny. Od jutra Kino Muranów, Kino Atlantic, Kino Iluzjon, Muzeum Miasta Warszawy, Filharmonia Narodowa i Teatr Wielki – Opera Narodowa będą przenosić nas w czasie do różnych epok, które łączy wielkie kino. Jak przecież wiadomo, najlepsze filmy są ponadczasowe.

Festiwal otworzy pokaz Męczeństwa Joanny d’Arc Carla Theodora Dreyera z 1928 roku. Film będzie prezentowany z zupełnie nową ścieżką muzyczną skomponowaną przez Stefana Wesołowskiego w wykonaniu Orkiestry Filharmonii Narodowej. O arcydziele Dreyera pisaliśmy już na naszym portalu.

Jednym z ciekawszych wydarzeń jest także pierwszy w Polsce pokaz filmu Zła nie ma w reżyserii Ryusuke Hamaguchiego. Nie możemy się doczekać na specjalny pokaz wersji GIFT z muzyką na żywo, którą wykona autorka kompozycji Eiko Ishibashi. Film Hamaguchiego mieliśmy już okazję recenzować przy okazji Festiwalu w Wenecji.

Jesteśmy partnerem medialnym retrospektywy Luchina Viscontiego, mistrza włoskiego kina. Visconti to człowiek, który wzniósł podstawy neorealizmu, wielki badacz historii i społeczeństwa, uważny obserwator ludzkiej kondycji. Aż dziwi, że w Polsce jedynie incydentalnie pojawia się w mainstreamowych dyskusjach o artystach, którzy odmienili obraz światowego kina. Na naszym portalu czeka pełna zapowiedź retrospektywy.

Na przestrzeni swojej bogatej filmografii Visconti miał okazję współpracować z wielkimi aktorami. To właśnie nad nimi pochyliliśmy się w naszym tekście. Na naszej stronie przeczytacie o związkach Luchina Viscontiego z Helmutem Bergerem, Claudią Cardinale, Dirkiem Bogardem, Burtem Lancasterem oraz Alainem Delonem. Cały tekst przeczytacie tutaj.

Jednym z największych arcydzieł Luchina Viscontiego jest Lampart z 1963 roku. Nagrodzony Złotą Palmą na Festiwalu w Cannes film to obraz, który od razu dołączył do grupy widowisk definiujących pojęcie kinowego spektaklu. Majestatyczny, olbrzymi, ale zarazem intymny obraz epoki, który nie tylko zachwyca do dziś swoją realizacją, ale pozostaje również zawsze aktualny. Nasz tekst.

Wielkie, niezrealizowane marzenia. Splendor, pasja, uwielbienie do tworzenia, do kreacji. Majestat ostatniego prawdziwego króla Europy, schyłek ery idei większych niż wszystko inne. Człowiek szalony, słaby, niedostosowany do życia w brutalnym i wymagającym świecie. Wszystkie te obrazy przemykają przed oczami, gdy myślimy o Ludwigu, ostatnim – a zarazem największym – epickim filmie Luchino Viscontiego z 1972 roku. Nasz tekst.

Do rozmowy na temat kina Luchina Viscontiego zaprosiliśmy także Filmoznawczynię Dianę Dąbrowską – wybitną specjalistką w dziedzinie włoskiego kina. Naszej rozmowy możecie wysłuchać na naszym portalu oraz w wersji podcastowej na YouTube i Spotify.

Zapraszamy także do wysłuchania rozmowy w ramach Accademii Włoskiego Kina, w której wziął udział nasz redakcyjny kolega Jakub Marciniak. Na zaproszenie Filmoznawczyni Diany Dąbrowskiej, Kuba wraz z Martą Snoch (autorką książki „Wybrańcy – kino Luchino Viscontiego a literacka twórczość Thomasa Manna”) oraz dr Anną Osmólską-Mętrak dyskutowali o twórczości reżysera Śmierci w Wenecji.

Mamy także przyjemność być partnerem medialnym retrospektywy Stanisława Różewicza. Porównywany z Robertem Bressonem twórca na przestrzeni lat tworzył oszczędne formalnie filmy będące realistyczną i intymną obserwacją ludzkiej codzienności. Na naszej stronie czeka już zapowiedź całego przeglądu oraz przybliżenie sylwetki oraz stylu polskiego reżysera.

Najważniejszym filmem Stanisława Różewicza wydaje się Świadectwo urodzenia, do którego scenariusz Różewicz napisał wraz ze swoim bratem, Tadeuszem. W dużej mierze to odbicie wspomnień braci z czasów wojny, którą spędzili w Radomsku. Więcej o filmie możecie przeczytać na naszej stronie.

Staraliśmy się także udowodnić, że kino Stanisława Różewicza to nie tylko filmy tematyzujące II Wojnę Światową. W tym celu we współpracy z Muzeum Kinematografii w Łodzi opowiadaliśmy o podejmowanych przez Różewicza konwencjach na przykładzie zbiorów Muzeum:

Do zobaczenia na festiwalu!